Torance

(grafika wykonana przez Cess, członkinię bloga)

Wygląd: Torance należy do grona najniższych i najsmuklejszych wader w watasze. Jej drobna sylwetka przypomina odrobinę lisią bądź szczenięcą. Wesoły wyraz pyszczka również nie dodaje jej wieku. Wadera posiada długie i miękkie futro o rudej barwie, które zdaje się być w wiecznym nieładzie. Między długimi, czarnymi uszami jej sierść wydłuża się jeszcze bardziej i tworzy swego rodzaju grzywkę, która często delikatnie zasłania oczy wilczycy. Przy brodzie wadery rozpoczyna się pas białej sierści, ciągnący się przez pierś, brzuch oraz spód puszystego ogona. Tej samej barwy jest też jego końcówka. Wokół jej szyi można dostrzec czarną obwódkę, która łączy się z charakterystycznym, czarnym deltoidem na piersi samicy (przypomina on krawat). Tor jest posiadaczką nosa o dość nietypowej barwie, ponieważ jest on lekko granatowy. Na jej pysku zawsze widnieje słaby uśmiech, który zauważy jedynie dość wprawne oko. Jasnoniebieskie, przywodzące na myśl lód, oczy lustrują świat w sposób bardzo dokładny, z dużym skupieniem. Wadera porusza się w miarę szybko, prawie zahaczając o trucht. Zazwyczaj patrzy lekko w dół, jakby obserwowała ziemię, ewentualnie idealnie na wprost – jednak choć nie rozgląda się na boki, niewiele rzeczy jej umyka.

Imię: Torance

Ksywki: Większość wilków nazywa ją po prostu Tor lub Tori. Jednak ze względu na jej kolor sierści, budowę ciała lub po prostu wiek Asgrim nagminnie zwraca się do niej: Lisico, Mała lub Młoda.

Tytuł: Znana drzewom Tęskna Innego Świata (9)

Wiek: 9 lat
Rasa: magiczny wilk

Płeć: wadera

Status: partner Asgrim

Stanowisko: Goniąca, patrol naziemny

Charakter: Zachowanie Torance jest w dużej mierze zależne od jej humoru. Jednego dnia będzie bardzo poważna, zdawałoby się, że jest obrażona na cały świat. Stara się unikać w taki dzień innych wilków, żeby nikogo przez przypadek nie urazić lub nie zrobić czegoś, czego będzie później żałować. Zazwyczaj jest jednak wesoła i śmiała. Tori to specjalistka od zadawania durnych pytań lub dziwnych stwierdzeń. Potrafi się zamyślić nad jakąś z pozoru zwyczajną rzeczą i stworzyć różne dziwne teorie. Zdarza się jej zapatrzyć na jakąś rzecz lub osobę i koniec końców stwierdzić na głos, że coś jest ładne. W towarzystwie nieznajomych wilków jest zwykle nieśmiała i nie wie o czym powinna rozmawiać. Taka rozmowa kończy się zazwyczaj na ciągłym wypytywaniu obcych. Kompletuje informacje o wilkach, na których jej zależy i są to jedne z nielicznych, które bardzo dobrze zapadają w jej pamięć. Wadera jest typem obserwatora, nie zawsze bierze udział w jakiś sporach lub kłótniach, woli przyglądać się reakcjom innych wilków. Kiedy jednak postanowi poprzeć jedną ze stron kieruje się rozsądkiem i wybiera tę, która według niej ma rację. Zdarza się jej również tworzyć całkowicie osobne strony, ale to rzadkość. Torance to osoba dość strachliwa, która większość odważnych rzeczy robi bez powodu, nie wiedząc potem co w nią wstąpiło. Samica trzyma bardzo długo urazę, do osób, które kiedyś zrobiły coś jej lub jej bliskim. Jest niezdecydowana, nie potrafi decydować o jakiś sprawach. Nienawidzi czuć na sobie odpowiedzialności. To uczucie ją przygniata i stara się jak może, byle tylko go uniknąć. Tor potrafi być naturalnie tak miła, że aż irytuje. Wie o tym bardzo dobrze, co nie zmienia faktu, że względem niektórych zachowuje się tak tylko po to, żeby ich zdenerwować. To już chyba nie jest tak miłe, prawda? Jest bardzo empatyczna, łatwo się wzrusza i (często całkowicie niepotrzebnie) bardzo martwi się o osoby, na których jej zależy. Nie potrafi pocieszać innych, zazwyczaj stara się po prostu innych rozśmieszyć lub zaplanować coś wspólnie. Samica nie potrafi ukrywać swoich uczuć ani kłamać. Można z niej (a zwłaszcza z jej oczu) czytać jak z otwartej księgi. Łatwo się przywiązuje do innych, a po ich stracie bardzo cierpi. Do wielu uczuć nie potrafi się przyznać, choćby wszyscy naokoło o tym wiedzieli, ona i tak – dość nieumiejętnie – będzie utrzymywać swoją wersję.

Cechy szczególne: Torance prawie zawsze patrzy prosto w oczy swojego rozmówcy. Lubi obserwować i przyglądać się poszczególnym fragmentom oczu innych, co niektóre wilki trochę krępuje. Wadera zazwyczaj chodzi w dość szybkim tempie, lekko zahaczając nim o trucht. Kiedy idzie, jej pysk jest pochylony lekko ku dołu. Podczas biegu natomiast patrzy się centralnie przed siebie. Kiedy myśli często marszczy brwi lub lekko przymyka oczy. Jeśli chodzi o wygląd to w oczy bardzo rzuca się jej drobna sylwetka. Samica jest o niemal o głowę niższa od innych wilków z watahy. Jej ruda sierść oraz postura ciała może przypominać lisa lub szczeniaka. Tori na piersi posiada czarny skrawek sierści, który swoim kształtem przypomina krawat. Nos samicy jest ciemnogranatowy, a oczy bardzo jasne, przypominające swoim kolorem lód.

Żywioł przewodni: Umysł

Żywioły: Uczucia

Talenty: Wadera potrafi wpłynąć na uczucia danej osoby i je zmienić na dowolne inne. Najlepiej wychodzą je te podstawowe, przykładowo radość, gniew czy rozbawienie. Tor umie całkowicie wyzerować czyjeś emocje wprawiając tę osobę w stan maksymalnego wyciszenia lub spokoju. Potrafi lekko manipulować pamięcią, ze względu na uczucia z nimi związanymi. Z łatwością wyczuwa wszelkie uczucia innych, ale pod warunkiem, że nie dotyczą one jej samej. Samica uczy się wywoływać złożone stany takie jak obrażenie, nienawiść czy miłość. Jak na razie nie wychodzi jej to jednak najlepiej. Torance stara się, żeby inni nie zapamiętywali, że to ona wywołała u nich jakieś emocje, ale nie zawsze jej to wychodzi (jest 33% szans, że się jej nie uda). Nie wszystko z wymienionych jest umiejętnościami magicznymi, niektóre mogła wyrobić sobie dzięki latom obserwacji. Dobrze pływa i nurkuje.

Słabe punkty: Torance bardzo boi się węży, od jakiegoś czasu jest to jej największa zmora. Niektórym wilkom będzie wierzyć w każdej sytuacji, choćby coś by jej w odpowiedziach nie pasowało. Prawie całkowicie udało jej się pokonać lęk przed wysokością, ale w dalszym ciągu lekko się waha, jeśli jest na wysokości. Potrafi rozróżnić jedynie parę roślin, reszta ciągle wylatuje jej z głowy. Tor ma problemy z przypisaniem pyska do imienia, zdarza się jej mylić pozornie niepodobne do siebie wilki. Za dużo myśli o przeszłości i przyszłości. Nie potrafi kłamać. Czasem można z niej czytać niczym z księgi. Boi się odrzucanie i tego, że bliscy ją pewnego dnia opuszczą. Przerażają ją martwe wilki oraz śmierć dotykająca jej gatunek. Boi się ludzi w kapeluszach, broni palnej oraz samochodów.
Potrafi czytać: tak
Potrafi pisać: nie (0/2)
Potrafi liczyć: tak

Umiejętności:

szybkość: 206 pkt

wytrzymałość: 212 pkt

siła: 209 pkt

zwinność (giętkość): 180 pkt

skoki: 183 pkt

inteligencja: 191 pkt

moc: 84,00 pkt

Rodzina:  Za swoją rodzinę uważa Yuki, swoją byłą opiekunkę, Zirael, która ją uratowała od męczeńskiej śmierci. No i oczywiście Kai'ego, który jest dla niej jak ojciec.

Głos Torance

Majątek:

• Punkty: 637
• SG: 93
• ZK: 7
• Bellos: 0
• Magiczne przedmioty: Błękitne Oko, Medalion Siły, Magiczny Flet, Wywar z piór gryfa
• Rzadkie przedmioty: -
• Wyjątkowe rośliny: 5 wodnych muchołówek
• Rzeczy znalezione w op.: różowy, lekko połyskujący kamień. Uważa go za swój największy skarb. W jaskini leży również jej stara, wypłowiała, ale kiedyś niebieska obroża. Berło Eteru i Berło Powietrza (zabytek z czasu wojny z WCN).

Pożywienie: 272
Zdrowie: 85% (poraniony pysk)
Historia przed dołączeniem: Samica urodziła się jako wilk, niestety w dalej niepoznanych przez nią okolicznościach znalazła się w środku Miasta. Najprawdopodobniej zginęłaby tam już w pierwszym tygodniu, ale na szczęście znalazł ją pewien chłopiec, Piotrek Kawka. Malec przekonał rodziców, żeby przygarnąć szczeniaczka. Tori wychowała się jako zwierzątko domowe w przekonaniu, że jest zwykłym psem. Niestety nie dane jej było osiągnąć pełnoletności z rodziną, bo jej młody pan oraz jego rodzice zginęli w wypadku samochodowym. Opiekę nad Torance przejęła starsza siostra Piotrka, Anna. Dziewczyna nie chciała jednak psa, zwłaszcza takiego, który przypominał jej o stracie najbliższych. Porzuciła więc szczeniaka w lesie przywiązanego smyczą do drzewa. Zrozpaczoną Tori znalazła Zirael, która uwolniła młodą samiczkę i złożyła propozycje by ta zapytała się Alfy czy mogłaby dołączyć do Watahy Magicznych Wilków. Torance za namową jakiegoś tajemniczego głosu, który niespodziewanie zaczął odzywać się w jej głowie, ruszyła z samicą w środek terenów watahy. Na szczęście Suzanna zgodziła się przyjąć „psiego” szczeniaka. Tor została pod częściową opieką Zirael w tym zdawałoby się, że nowym dla niej świecie.
Historia po dołączeniu: Wadera nauczyła się w watasze wiele o życiu na wolności. Pomimo początkowych zgrzytów jakoś udało się jej odnaleźć w wilczej społeczności. Samica przyjaźniła się swego czasu z Aoki i Moone, jednak była ciągle wykorzystywana przez pierwszą wilczycę. Wszystko jednak się rozjechało, gdy Aoki trafiła do Wilczego Szpitala. Okazało się wówczas, że koleżankom Torance wcale na niej nie zależy. Młoda wilczyca pogodziła się w tym czasie z Shenem oraz zaprzyjaźniła z Navri. Choć próbowała odnaleźć wspólny język z dawnymi przyjaciółkami, nie udało się jej to. W późniejszym czasie dobrze dogadywała się również z Sakurą. Niedługo przed zakończeniem nauki, samica uciekła z terenów watahy, by przeżyć różne przygody.
Tori wychowała się pod opieką swojej nauczycielki polowań, Yuki. Zaczęła traktować ją jak ukochaną, trochę dziwną ciotkę. W jej dzieciństwie cały czas przewijał się tajemniczy głos, który to przekonał ją wcześniej do prób życia jako wilczyca (którą, jak się okazało była cały czas). Ów głos był jej przyjacielem z dzieciństwa, który na wskutek nieznanych wydarzeń, trafił do watahy z wyczyszczoną pamięcią. Już wcześniej zawarta przyjaźń z Asgrimem (bo takie nosił imię głos) od jakiegoś czasu zaczęła nabierać innego, całkiem nowego znaczenia.

Właściciel: Tina017

Po przemianie: Jako człowiek Tori jest około dwudziestoletnią kobietą o drobnej i szczupłej sylwetce. Ma zaledwie 1,6 m wzrostu, ładną i całkiem symetryczną twarz w kształcie zwężającego się ku dole trójkąta. Jej ciało jest pokryte drobnymi piegami, których najwięcej znajduje się na policzkach i zadartym nosie. Oczy Torance – podobnie jak w formie wilczej – są duże i jasnoniebieskie. Na twarzy dziewczyny znajdują się także usta w kształcie serca. Jednak tym co najbardziej rzuca się w oczy pozostają długie, sięgające pępka włosy, skręcone w miliony ognistorudych loczków. Skóra Tori jest typowa dla rudowłosych – blada i z tendencją do opalania się na czerwono. Wilczyca ubiera zwykle najzwyczajniejsze na świecie jeansy i kolorowe bluzy bez zamka (nierzadko należące do Asa). Twierdzi, że bez nich jest jej zimno. Latem zdarza się jej jednak je porzucić na rzecz zwykłej białej koszulki z nadrukiem jelonka.

Wygląd: Elena to drobna kotka o aksamitnej sierści w kolorze śniegu. Na jej brzuchu można zauważyć trzy drobne łatki – jedną szarobrązową i dwie rude. Prawe ucho kociaka jest niemal całe pokryte burą łatką. Nachodzi ona też delikatnie na czoło Eleny. Koło oczu kotki znajdują się kolejne małe plamki – bura, sięgająca od kącika lewego oka i idąca w górę, mniej-więcej na wysokość brwi, oraz jasnoruda, która rozpoczyna się tuż przy jasnoróżowym nosku samicy i sięga aż po burą łatkę, z którą się styka. Poza tym jakoś od połowy ogona, przybiera on burą barwę. Elena cierpi na heterochromię, co sprawia, że jedno jej oko – prawe – jest złote, a drugie – lewe – przybiera błękitną barwę. Obydwa zdają się świecić, każde na swój własny sposób.

Imię: Elena

Płeć: samica

Rasa: kot

Gatunek: magiczny kot

Partner: brak

Wiek: 3 lata

Agresywność dla: 0/10 watahy, 0/10 obcych, 3/10 wrogów

Charakter: Łagodna i kochająca pieszczoty kotka. Dość strachliwa i nieśmiała względem obcych. Prezentuje uległą postawę oraz zdaje się nie mieć własnego zdania. Jednak w razie naprawdę wielkiej potrzeby, jest w stanie (jąkając się jak najęta) zacząć walczyć o swoje. Spokojna i ułożona, lecz jak każdy kot ma czasem potrzebę rozrabiania. Nie jest jednak destrukcyjna. Empatyczna, stara się wspierać bliskich najlepiej jak umie. Elena to pocieszna kotka, ale nie powinno się ją zostawiać na zbyt długo samą, ponieważ zaczyna wówczas panikować. Bardzo przywiązuje się do wilków.

Umiejętności: Elena, podobnie jak jej właścicielka, jest w stanie wyczuć mniej-więcej wyczuć humor wilków. Ogranicza się to jednak do samego stwierdzenie, że „coś jest nie tak” lub wyczucia, czy wilk jest szczęśliwy. Nic specjalnego. Bardziej interesująca jest jej zdolność do poruszania czy też podnoszenia przedmiotów na niewielkie odległości.

Sposób spędzania wolnego czasu: trzyma się raczej swojej rodziny, więc można uznać, że podążanie za nimi, spanie, wylegiwanie się, zabawa, słowem – wszystko, co tylko może robić mały kociak.

Rodzina: Matka Seren, siostry Carina i Erin, brat Ian. Ojca nigdy nie poznała.

Potomstwo: brak

Towarzysz wilka: Torance

Na Howrse/E-mail: Tina017